[google-map-v3 width=”750″ height=”200″ zoom=”17″ maptype=”roadmap” mapalign=”left” directionhint=”false” language=”nl” poweredby=”false” maptypecontrol=”false” pancontrol=”false” zoomcontrol=”false” scalecontrol=”true” streetviewcontrol=”false” scrollwheelcontrol=”false” draggable=”true” tiltfourtyfive=”false” addmarkermashupbubble=”false” addmarkermashupbubble=”false” addmarkerlist=”51.917143, 4.487945{}lighthouse-2.png” bubbleautopan=”false” showbike=”false” showtraffic=”false” showpanoramio=”false”]
Wijnhaven eiland
Ligging
Tussen het centrum van Rotterdam en de Maas ligt het Wijnhaveneiland.
Het relatief kleine, driehoekige eiland is in zijn opzet een typisch Rotterdamse buurt: er is een heldere structuur van straten en bouwblokken, met een ingetogen wederopbouwarchitectuur. Om het gebruikspotentieel van de centrale locatie als woonmilieu beter te benutten, werd in de afgelopen jaren een aan Manhattan refererende verdichting gerealiseerd. De bestaande bebouwingsstructuur vormde daarbij de basis. KCAP Architects&Planners paste hierbij een bijzondere ontwikkelingsstrategie toe: een dynamisch transformatiemodel dat de ontwikkeling van hoogbouw mogelijk maakt, zonder vaststelling van een stedenbouwkundig plan. Door middel van strakke regels worden de gewenste kwaliteiten gewaarborgd, zoals voldoende daglichttoetreding, uitzicht over de Maas en de slankheid van de torens. De typisch Rotterdamse buurt werd hierdoor een succesvol voorbeeld van op regels gebaseerde planning, met een concentratie van hoogbouw die uniek is voor Europese steden.
Het Wijnhavenkwartier en omgeving is een mooie mix van oud en nieuw. Dit gebied ademt historie met Rijksmonumenten zoals het Schielandhuis, de Willem de Kooning Academie en Nederlands eerste wolkenkrabber het Witte Huis. Maar ook liefhebbers van moderne architectuur vervelen zich niet. De Kubuswoningen, station Blaak, de bibliotheek, de Erasmusbrug en straks de Markthal: stuk voor stuk sterke staaltjes van de Rotterdamse kijk op bouwen.
Historie
De Wijnhaven is gegraven in 1613 als onderdeel van de aanleg van de Waterstad, het gedeelte van Rotterdam tussen Schielands Hoge Zeedijk en de Nieuwe Maas.
De historische bebouwing rond de Wijnhaven is verloren gegaan bij het bombardement op Rotterdam van 14 mei 1940. Alleen de oostkant van de Wijnhaven bij het Witte Huis is toen gespaard gebleven. Bij de aanleg van de Willemsspoortunnel in de jaren negentig zijn de overgebleven panden afgebroken en na de voltooiing van de spoortunnel weer opgebouwd.
Regentessebrug
Over de Wijnhaven ligt nog een vooroorlogse brug, de Regentessebrug die in de volksmond Vierleeuwenbrug wordt genoemd, naar de vier leeuwen die de brug flankeren.
De Regentessebrug is de enige tastbare herinnering aan de vooroorlogse grandeur van het gebied rond de Wijnhaven met zijn fraaie koopmanshuizen en kantoren. De grandeur van de brug anticipeerde op latere verkeerstechnische ontwikkelingen, want de brede brug sloot aan op de toen nog zeer smalle Posthoornsteeg. Pas tijdens de wederopbouw kon deze verbinding naar de Blaak worden verbreed.
Het ontwerp van gemeentearchitect D.B. Logemann is geïnspireerd op de negentiende-eeuwse Parijse bruggen. De vaste oeververbinding is vernoemd naar Koningin-Regentes Emma. De brug is een constructie van gietijzer, afgedekt met een betonnen dek. De drie bogen en balustrades zijn van natuursteen. Op de vier hoeken van de brug zijn gebeeldhouwde leeuwen aangebracht. Gedecoreerde koperen lantaarns verfraaien de brug. Op de brugpijlers zijn gebeeldhouwde scheepsboegen en dolfijnen aangebracht.